„Cyrk” na Dzikiej w roku 1931. Foto: NAC.
Pośród działających przed II Wojną Światową schronisk dla bezdomnych niewątpliwie palmę pierwszeństwa złej sławy dzierżyło schronisko założone na polecenie oberpolicmajstra Nikołaja Kleygelsa w roku 1895 przy ulicy Dzikiej 62. Schronisko było później prowadzone przez braci Albertynów . (W związku ze zmianą nazwy części ulicy Dzikiej na ulicę Zamenhofa w okresie międzywojennym schronisko również zmieniło adres na Dzika 4)
Pensjonariusze schroniska. Zdjęcie zrobione podczas obławy policyjnej w roku 1934. Foto: NAC
Mężczyźni, trafiający do tego schroniska uważani byli za margines społeczny bez szans powrotu do normalnego życia. Wielu pensjonariuszy było kalekami lub cierpiało na zaburzenia psychiczne. Społecznością schroniska rządzili przestępcy i różnej maści rzezimieszki.
Schronisko powszechnie nazywane było „cyrkiem” a ta potoczna nazwa miała paść z ust stójkowego jeszcze za czasów zaboru rosyjskiego. Zajrzawszy do sali noclegowej miał powiedzieć „Это у вас менажерия или цирк?” (U was menażeria czy cyrk?).
Stali rezydenci otrzymywali zameldowanie ale wpis o miejscu zamieszkania nie pozwalał im na znalezienie żadnej stałej pracy.
Schronisko spłonęło we wrześniu 1939 roku.
artykuł opublikowany Artykuł opublikowany 25 Października 1925 roku w gazecie Nowości Ilustrowane.
Do skreślenia tych kilku zdań skłonił mnie artykuł opublikowany 25 Października 1925 roku w gazecie Nowości Ilustrowane.
I na zakończenie przyjrzyjmy się przeczytajmy o noclegowych dylematach zredukowanego doktora Murka z powieści Tadeusza Dołęgi Mostowicza:
(…) Murek skręcił przez plac Kercelego w Towarową. Do domu noclegowego na Ochocie miał dobre pół godziny drogi, a jeszcze nie był pewien, czy znajdzie się wolne miejsce.
Zastanowił się nawet przez chwilę, czy nie lepiej pójść na Dziką, do „cyrku”, gdzie nocleg jest tańszy o dwa grosze, bo tylko piątaka się płaci, ale zdecydował się w końcu na Ochotę, a to w nadziei spotkania „Generała”, który tam najczęściej nocował, a który obiecał Murkowi protekcję do jednego co trzymał karuzelę na Sielcach.
Pensjonariusze schroniska przed wejściem w roku 1931.
Foto: NAC
Schronisko na Ochocie nazywało się nie wiadomo dlaczego Berlinem, i w gwarze swoich przygodnych mieszkańców, w gwarze ulicznej, było pod tą nazwą znane równie dobrze, jak Cyrk na Dzikiej, jak Bristol na Pradze, albo Kamczatka w Mokotowie. Cieszyło się jednak lepszą opinią. Po pierwsze z rana dostawało się tam za pięć groszy osłodzoną kawę i przyzwoitą pajdę chleba, po drugie policja rzadziej tu zaglądała. (…).
Zapraszam do lektury artykułu.
*Arek*
https://www.facebook.com/ArktourWHU
Pensjonariusze schroniska przy ulicy Dzikiej zatrzymani podczas policyjnej obławy na komisariacie.
Warszawy historia ukryta 