Rynek Starego Miasta. Kamienica przez krótki czas należąca do nadwornego lekarza trzecia od lewej strony.
– Tu mamy Zamek Królewski, tu dzwon na Kanonii, panorama Pragi, rynek Starego Miasta…
Wycieczki pędzą, chłoną wzrokiem zabytek za zabytkiem, patrzą na całość, a szczegóły umykają.
Któraż z grup zatrzyma się, by przeczytać fraszkę Antoniego Słonimskiego, umieszczoną na froncie kamienicy opatrzonej adresem Rynek 3, skoro mieszkańcy stolicy często jej nie zauważają:
Kościół pod wezwaniem Jana Bożego i Szpital oo. Bonifratów pod koniec XVIII wieku.
Bracia z Zakonu Szpitalnego Świętego Jana Bożego popularnie nazywani Bonifratrami do Warszawy przybyli w roku 1650 i początkowo osiedlili się na Lesznie.
Ponieważ pierwsza siedziba okazała się zbyt ciasna przenieśli się w rejon dzisiejszego placu Marszałka Józefa Piłsudskiego
Musieli się jednak wynieść gdy August II nazwany później Mocnym postanowił wznieść w tym miejscu pałac.
W roku 1728 znaleźli miejsce, w którym pozostają do dzisiaj. Tu wznieśli świątynię, klasztor i szpital.
Znakomita większość mieszkańców Warszawy nie wie kim był Antoni Strzałecki, za to zdarzało się zapewne tej właśnie znakomitej większości podziwiać jego kamienicę w Alejach Ujazdowskich pod numerem 24.
Spośród innych domów wyróżniają ją dwaj Atlanci podtrzymujący balkon, wykuci przez rzeźbiarza Zygmunta Otto.
Sam Strzałecki był również artystą – swoje prace malarskie wystawiał w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, a pod koniec lat osiemdziesiątych XIX wieku przejął od ojca pracownię robót konserwatorskich oraz malarsko-dekoratorskich i uczynił z niej największy zakład tej branży działający w Królestwie Polskim.
Start: Spotykamy się po Pałacem Zamoyskich (siedziba SARP) przy ulicy Foksal.
Kliknij tu by uzyskać więcej informacji
Start: Spotkamy się przy pomniku Marii Skłodowskiej -Curie przy zejściu do Multimedialnego Parku Fontann
Kliknij tu by uzyskać więcej informacji
Start: Spotykamy się obok pomnika Marszałka Piłsudskiego przy Belwederze
Kliknij tu by uzyskać więcej informacji
Start: Spotykamy się przy Pomniku Partyzanta przy skrzyżowaniu Jerozolimskich i Nowego Światu
Kliknij tu by uzyskać więcej informacji
Start: na Placu Grzybowskim u wylotu ulicy Próżnej
Kliknij tu by uzyskać więcej informacji
Start: pod pomnikiem Wincentego Witosa przy Placu Trzech Krzyży
Kliknij tu by uzyskać więcej informacji
Start: Park im. S. Żeromskiego koło Aliny (wejście od pl. Wilsona)
Kliknij tu by uzyskać więcej informacji
Start: spacer rozpoczniemy na pętli autobusowej przy ul. Gwiaździstej
Kliknij tu by uzyskać więcej informacji
Start: Spotykamy się pod Kolumną Zygmunta na Placu Zamkowym
Kliknij tu by uzyskać więcej informacji
Start: Spotykamy się przy fontannie pod Pałacem Kultury od strony ulicy Świętokrzyskiej
Kliknij tu by uzyskać więcej informacji
Start: Spotykamy się przy fontannie na rynku Mariensztackim
Kliknij tu by uzyskać więcej informacji
Fragment muralu w prześwicie bloku Sonaty 6.
Sonaty 6 – Mural „Malował śmierć… „
22 lutego 2005 roku rano wszystkie kanały informacyjne podały jako wiadomość dnia:
„Zdzisław Beksiński nie żyje. Słynny malarz został zamordowany w nocy w swoim warszawskim mieszkaniu przez nieznanych sprawców.”
Dosyć szybko sprawcy stali się znani. Zabójcą okazał się dziewiętnastoletni znajomy malarza, który, wraz z kolegą, zamordował Beksińskiego z pobudek materialnych. Artysta od lat wspierał go finansowo… .
Pod koniec czerwca 2017 w prasie pojawiła się informacja, że pozostałości „Młyna Michla” przy ul. Objazdowej zostaną wyremontowane.
Rada miasta stołecznego Warszawy zarezerwowała 5 milionów złotych na utworzenie w tym miejscu Praskiego Domu Rzemiosła „Młyn Michla”.
W grudniu 2017 trudno było zobaczyć jakieś wymierne skutki tej decyzji ale ponieważ bywam w tym rejonie Warszawy niezbyt często być może nie zauważyłem zmian.
Wprawdzie Dom Rzemiosła ma się nazywać „Młyn Michla” ale do naszych czasów z całego kompleksu przetrwał tylko budynek spichrza. Czytaj dalej
Ulica Armatni położona jest około, w prostej linii, czterech kilometrów Od Pałacu Kultury i Nauki.
14 kwietnia 1900 roku wydany został ukaz carski zatwierdzający koncesję dla Zarządu Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej na budowę Kolei Kaliskiej.
Po prawdzie rzeczony zarząd o koncesję nie ubiegał się ale w związku ze zmianą koncepcji strategicznej rosyjscy wojskowi oczekiwali, że taka linia kolejowa powstanie. Zatem car był łaskaw złożyć zarządowi kolei Warszawsko-Wiedeńskiej propozycję nie do odrzucenia – albo przystąpi do budowy nowej linii albo firma zostanie upaństwowiona.
 | Helen o Pałac Kronenberga – niec… |
 | Jolanta o Koniec rodu Kronenberga |
 | Jan o ul. Mszczonowska – … |
 | Apartamenty Mokotów o Objazdowa 2 – Widziałem… |
 | Ayala Yaniv o Nalewki – ulica, która… |
