Kamienica początkowo należąca do Wawrzyńca Mikulskiego przy skrzyżowaniu ulic Bielańskiej i Senatorskiej miała zostać odbudowana. Charakterystyczny portyk budynku, zachowany w dobrym stanie, został zabezpieczony. Mimo to większość projektów zagospodarowania placu Teatralnego zakładała rozbiórkę ruiny.
Bardzo możliwe, że Piotr Pawłowicz Sorokoumowski miał niebywałe szczęście. Znacznie bardziej prawdopodobne, że szczęściu umiał dopomóc rublami składanymi na ołtarzu Fortuny ulokowanym w kieszeniach carskich urzędników.
Gdy ogłoszono wyniki przetargu na dostawę skór gronostajowych potrzebnych do uszycia futra na koronację cara oferta firmy Piotra Pawłowicza była o… 50 kopiejek niższa niż oferta konkurencji.
14 maja 1896 roku ostatni Romanow przyjął imię Mikołaja II odziany w płaszcz uszyty ze skór dostarczonych przez firmę Sorokoumowskich. W sumie, do uszycia trzech płaszczy – dla cara, jego żony Aleksandry Fiodorownej i owdowiałej cesarzowej Marii Fiodorownej, wykorzystano ponad 2600 skór gronostajowych.
Ulica Smętna na planie Warszawy z roku 1932.
Ulica Smętna była wybrukowana, skanalizowana i oświetlona latarniami. Od początku XX wieku, wraz z ulicą Spokojną, stanowiła łącznik pomiędzy ulicami Obozową i Okopową.
Nazwę otrzymała w roku 1919, a biegła pomiędzy cmentarzami Stare Powązki i Żydowskim.
Nigdy nie została formalnie zlikwidowana.
W roku 1942 Niemcy zamurowali oba jej wyloty starając się ukrócić szmugiel pomiędzy gettem i niezamkniętą częścią miasta. Czytaj dalej
Wiele pięknych parków i ogrodów ma Warszawa ale ten przy ulicy Grochowskiej jest szczególny – aby wejść do niego, trzeba przekroczyć wyjątkowej urody wrota.
Ozdobioną hrabiowską koroną bramę wykuto w pracowni należącej do Romana Szewczykowskiego, wybitnego artysty posługującego się młotem i kowadłem, a ze względu na finezję tworzonych dzieł nazywanego „Żelaznym Kwiaciarzem”. Czytaj dalej
Na jednym z nagrobków na Powązkach Wojskowych uważne oko wypatrzy balon stratosferyczny. Wizerunek tego samego balonu można ujrzeć również na ścianie niewielkiego budynku stojącego na skwerze przy ulicy Konduktorskiej.
Skwer nosi nazwę największego na świecie balonu, zbudowanego przed II Wojną Światową, a mianowicie „Gwiazda polski”.
Skonstruowano go, by pokazać wielkość polskiej myśli technicznej i pobić rekord wysokości, ustanowiony 11 listopada 1935 roku przez Alberta Stevensa. Amerykaninowi, startującemu w balonie w „Explorer II”, udało się wzlecieć na wysokość 22 066 metrów.
W śmiałych zamierzeniach polskich inżynierów balon „Gwiazda Polski” miał znacznie przekroczyć ten wynik i wznieść się na wysokość ponad 30 000 metrów. W trakcie lotu planowano przeprowadzić badania rozkładu promieniowania kosmicznego. Czytaj dalej
Ta galeria zawiera 10 zdjęć.
Pocztówki z początku XX wieku zatrzymały obraz najbardziej reprezentacyjnych miejsc Warszawy z tamtego okresu. Dzięki nim możemy cofnąć się w czasie o ponad sto lat. Zapraszamy do podróży w czasie. Dzisiaj krótki spacer po Śródmieściu. Zapraszamy na spacery po Warszawie … Czytaj dalej
Występ Niny Rajewskiej i Leona Wójcikowskiego w „Adrii”. Styczeń 1941. Foto: Narodowe Archiwum Cyfrowe.
Od wiosny roku 1940 popularny warszawski lokal „Adria”, ulokowany w okazałej kamienicy przy ulicy Moniuszki 10, niemal symbol życia towarzyskiego II Rzeczypospolitej, został przeznaczony wyłącznie dla Niemców.
W restauracji, przed wojną goszczącej polskich oficerów z generałem Wieniawą Długoszowskim na czele, teraz zaroiło się od niemieckich mundurów. W nowocześnie urządzonych salach oprawcy Polaków odpoczywali po pracy korzystając z rozrywek i dań niedostępnych dla większości przedstawicieli podbitego narodu. Czytaj dalej
 | Michał o Ulica Grochowska – Brama… |
 | Poszedł na drogę bez… o Moniuszki 8 – Adria |
 | jdas o Młyn Parowy na Solcu |
 | ZOA o Koniec rodu Kronenberga |
| ZOA o Młyn Parowy na Solcu |
