Kamienica została wzniesiona dla Dawida Bachracha w roku 1935. Rok później właściciel kamienicy wystarał się o zgodę na urządzenie kina w budynku i w roku 1938 odbył się pierwszy seans w „Feminie”. Femina to po łacinie kobieta i nazwa kina sugerowała do kogo skierowany będzie repertuar. Grano przede wszystkim melodramaty i romanse.
Po zajęciu Warszawy we wrześniu 1939 w salach kinowych Niemcy ulokowali rewię. Rewia nie zagrzała miejsca, gdyż kamienica znalazła się na terenie getta, zamieniając się w jeden z najważniejszych lokali w dzielnicy zamkniętej. 20 czerwca 1941 otwarto „Teatr Femina”. Dyrektorem literackim i artystycznym został Jerzy Jurandot, a Stefania Grodzieńska, jego żona, występowała na scenie.
Mimo, że cała przedwojenna zabudowa wokół budynku z adresem Mariańska 1 zniknęła, dom, wbrew wszystkiemu, trwa nadal. W przeszłości czyniono zakusy, by gmach wykreślić z rejestru zabytków, doprowadzić do rozbiórki, a działkę sprzedać ale, szczęśliwie, nic z tego nie wyszło.|
Nie jest jasne kto zaprojektował kamienicę, nazywaną „Pod Sowami. Wskazywany jest duet architektów, złożony z Henryka Stiffelmana i Stanisława Weissa, znany z wielu realizacji w Warszawie lub brat inwestora, Bronisław Massalski. Inwestorem, wykładającym pieniądze na budowę kamienicy był książę Witold Massalski. Pracując jako wysoki urzędnik kolei Imperium Rosyjskiego książę zgromadził spory kapitał. Gdy wrócił do Polski, wówczas jeszcze znajdującej się pod zaborem rosyjskim, zamieszkał w apartamencie przy ulicy Lwowskiej 13 i zdecydował się zainwestować posiadane środki. Uznał, że budowa domów dochodów będzie właściwym sposobem lokaty nadwyżek finansowych.
Na ławce przed kościołem pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego śpi Chrystus Bezdomny. Spod płaszcza, szczelnie opatulającego postać, wystają przebite stopy.
„W pięknych okolicznościach przyrody” stoi pomnik doskonale znany mieszkańcom Warszawy prawobrzeżnej, a przynajmniej tym, którzy bywają w Parku Skaryszewskim imienia Ignacego Paderewskiego, natomiast większość mieszkańców Warszawy lewobrzeżnej, o czym miałem okazję przekonać się osobiście, nie wie o jego istnieniu.
Warszawy historia ukryta 