Sam budynek świątyni powstał w latach 1981 – 1984 według projektu Tadeusza Zielińskiego, jednak sama parafia powstała dużo wcześniej, bo już we wrześniu 1952 roku, na podstawie dekretu ówczesnego Prymasa Polski Stefana Wyszyńskiego, a została wydzielona z żoliborskiej parafii św. Stanisława Kostki.
Pierwszym proboszczem został ks. Teofil Bogucki. 27 marca 1958 roku podczas prac porządkowych (tu gdzie mieści się obecny kościół) znaleziono ciała trzech poległych w powstaniu warszawskim.
Początkowo „siedziba” parafii mieściła się w kaplicy klasztoru sióstr Zmartwychwstanek (siostry udostępniały salę gimnastyczną na potrzeby kościoła parafialnego), jednak w miarę powstawania nowych osiedli, szybko okazało się, że jest po prostu za mała.
W maju 1970 roku na terenie ogrodu klasztornego powstała prowizoryczna kaplica „Pod parasolami” wg. Projektu Czesława Czułowskiego. W lutym 1971 roku rozpoczęto opracowywanie projektu nowego kościoła, prace te powierzono Czesławowi Czułowskiemu jednak jego projektu nie zrealizowano, prawdopodobnie było to spowodowane barakiem pozwolenia na budowę.
W 1978 roku po uzyskaniu długo oczekiwanej zgody na budowę nowej świątyni ( o zezwolenie ubiegał się ówczesny poseł Janusz Zabłocki), projekt powierzono
Tadeuszowi Zielińskiemu, a pierwsze prace budowlane ruszyły w kwietniu 1981 roku, a zakończyły się w grudniu 1984 roku, jednak samo wykańczanie wnętrz trwało jeszcze kilka lat. Kościół konsekrowano 5 czerwca 1995 roku dokładnie o 18.30 przez ks. Prymasa Józefa Glempa.
*Bartek*