Dzisiejszy wpis powstał w wyniku weryfikowania informacji, znajdowanych w różnych opracowaniach na temat historii Starego Miasta.
W większości z nich można przeczytać, że Starówka została zburzona w 90%, w prawie 100%, ocalał jeden dom, ocalały dwa domy etc. Jednocześnie większość milczy, które domy ocalały ani nie definiuje, do jakiego stopnia zniszczony dom można traktować jako zachowany.
Przyjmując, że budynek, w którym ocalała większość murów i ścian wewnętrznych traktujemy jako zachowany, to zdecydowanie do domów ocalałych możemy zaliczyć budynek przy ulicy Świętojańskiej 2.
W 1445 roku księżna Anna Holszańska podarowała ziemię mansjonarzom przy kaplicy N.P. Marii w kolegiacie św. Jana, zaś dom został wzniesiony przed rokiem 1478.
Mansjonarze byli niższej rangi kapłanami, którzy w zamian za utrzymanie byli zobowiązani rezydować w określonym miejscu i pełnić wyznaczone funkcje duszpasterskie i liturgiczne przy katedrach, kolegiatach i znaczniejszych parafiach. W warszawskiej kamienicy rezydowało kolegium złożone z siedmiu kapłanów – mansjonarzy, zobowiązanych do śpiewania na co dzień Officium de Beata.
W tej kamienicy w 1524 roku zmarł przedostatni książę mazowiecki, Stanisław.
Mimo, że budynek zmieniał właścicieli i był przebudowywany, to najczęściej używaną wobec niego nazwą była i jest właśnie „Mansjonaria”.
W czasie Powstania Warszawskiego spłonął dach, jednak zachowały się zewnętrzne mury i część murów wewnętrznych oraz sklepienia.
Zatem w wypadku tek kamienicy, w odniesieniu do stanu, w jakich przetrwała Powstanie Warszawskie większość domów na Starym Mieście. Mansjonarię można traktować, jako jeden z nielicznych budynków, który rzeczywiście ocalał.
Rekonstrukcję zniszczonych partii kamienicy przeprowadzono w latach 1950-53 w stylu neorenesansowym, natomiast pozostawiono odsłonięte fragmenty gotyckich murów i gotyckie okno od strony Placu Zamkowego.
Ciekawostką jest fakt, że numer hipoteczny tej kamienicy wynosi 2, i jest wyższy jedynie od Zamku Królewskiego (nr hip. 1).
*Arek*
http://www.arktour.pl