W 1260 roku książę mazowiecki Siemowit I zawarł w Troszynie porozumienie z Zakonem (Krzyżakami), na mocy którego Zakon uznawał władzę księcia nad Mazowszem i zobowiązywał się chronić jego księstwo przed wrogami chrześcijaństwa, a w zamian książę Siemowit miał wspierać Zakon militarnie.
Tak się akurat składało, że wspólnym wrogiem sojuszników była wówczas Litwa, na którą tak książęta polscy jak i krzyżaccy komturowie wspólnie i ochoczo najeżdżali.
Litewski książę Mendog otrzymał papieską zgodę na koronacje 17 lipca 1251 pod warunkiem przyjęcia chrztu. Sam fakt koronacji nie jest w stu procentach pewny, aczkolwiek niektórzy litewscy historycy podają 6 lipca 1253 jako datę koronowania Mendoga na króla Litwy.
Mimo przyjęcia chrześcijaństwa ziemie litewskie nadal były celem łupieżczych wypraw. Zatem w roku 1261 Mendog powrócił do wiary przodków, a na rok 1262 przygotował wyprawę odwetową. Być może jego decyzję o odstąpieniu od chrześcijaństwa i ataku przypieczętowało troszyńskie porozumienie.
Wprawdzie głównym celem wyprawy Mendoga była Ruś Włodzimierska ale część jego wojska dotarła do Płocka. Inny zagon, dowodzony przez księcia riazańskiego Ostafiaj Konstantynowicza, powędrował szlakiem jaćwiesko – mazowieckim. Tak się złożyło, że na tym szlaku, strzegąc brodu na Wiśle, położony był gród na Jazdowie.
Gród na Jazdowie powstał w XII lub XIII wieku, a padł w nocy z 22 na 23 czerwca 1262.

Niektórzy badacze uważali, że gród księcia Siemowita wznosił się na terenie obecnie należącym do Łazienek.
Jedna z wersji głosi, że najeźdźcy przybyli cicho i podstępnie. Przyczajeni w ukryciu czekali, aż obsada grodu „osłabi się” obchodzeniem przypadającego na tę najkrótszą noc w roku święta Kupały, a gdy rzeczywiście nadużyto trunków, Litwini przystąpili do szturmu i osłabionych obrońców pokonali. Jeśli tak było, to potwierdzałoby to powiedzenie – alkohol to twój wróg.
Część historyków twierdzi, że gród padł w wyniku oblężenia.
W obu wersjach pojawia się zausznik księcia Siemowita nazwiskiem Goszcz, który miał otworzyć Litwinom bramy. Nie za darmo oczywiście.
Przebywający w grodzie książę Siemowit został definitywnie pozbawiony władzy, które pozbawiono go wraz głową, a jego syn, Konrad został wzięty do niewoli.
Rok później Litwini jeszcze raz zdobyli gród maszerując do Łowicza.
W 1282 roku, na skutek sporów wewnątrzrodzinnych pomiędzy braćmi – księciem płockim Bolesławem II i księciem czerskim Konradem II – gród został spalony
Ponieważ palenie grodu na Jazdowie stało się czymś rutynowym, Bolesław II zdecydował się wznieść nową książęcą siedzibę w innym, mniej ruchliwym, a bardziej zdatnym do obrony miejscu.
Wybrał lokalizację na wysokim cyplu wiślanej skarpy, pomiędzy dwoma rzeczkami płynącymi w dół, w dobrach rycerza Warsza, cztery kilometry na północ od Jazdowa.
Gród na Jazdowie zdegradowany został do letniej rezydencji książąt mazowieckich, a nowy dwór zaczął pełnić rolę głównej kwatery księcia.
Obecnie na miejscu nowej siedziby książęcej stoi Zamek Królewski, a od tych wydarzeń zaczyna się historia grodu, od nazwy właściciela dóbr nazywanego Warszową.
*Arek*