Budowa kościoła przy Szarej 8.

Gdy w roku 1906 działający w ramach Kościoła rzymskokatolickiego Mariawici* zostali wyłączeni ze wspólnoty, zapadła decyzja o utworzeniu warszawskiej parafii tego wyznania.

W grudniu 1906 wierni roku zwrócili się do Przełożonego Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów o wyznaczenie duchownego dla Warszawy. Decyzja zapadła błyskawicznie – mariawickim duchownym został Szczepan Żebrowski, który do Warszawy przybył w Boże Narodzenie.

W roku 1907 otwarto trzy kaplice tego wyznania – przy ulicy Inżynierskiej 5, przy ulicy Czerniakowskiej 96 i przy ulicy Leszno 138.

Budowa kościoła przy Szarej 8. Po sąsiedzku powstaje Dom Ludowy.

Pierwsza dekada XX wieku to okres szczególnego rozwoju mariawityzmu – trzy kaplice bardzo szybko przestały wystarczać dla coraz liczniejszych wiernych.

W roku 1908 wzniesiono kaplice przy ulicach Karolkowej 10 i Skaryszewskiej 12. Podjęto również decyzję o rozpoczęciu budowy kościoła.

Świątynie zaczęto wznosić na Powiślu, przy ulicy Szarej 8 jeszcze w tym samym roku.

Wspólnota mariawicka liczyła wówczas około 15 tysięcy wiernych.

Jednonawowa, sz eścioprzęsłowa świątynia pod wezwaniem Świętego Sakramentu, z nawą poprzeczną i prezbiterium utrzymana została w stylu neogotyckim. Budowę kościoła została zakończona najprawdopodobniej w roku 1912, nie obyło się jednak bez trudności.

Tu wznosił się mariawicki kościół.

Przy świątyni wznosiła się wieża, na którą początkowo nie chciały zgodzić się rosyjskie władze. Mariawici nie akceptowali natomiast bizantyjskiej kopuły, jaką proponowali urzędnicy.

Spór zataczał coraz szersze kręgi i ostateczną decyzję, po myśli wiernych, podjęto w Petersburgu.

Po sąsiedzku, pod adresem Szara 10, mieścił się „Dom ludowy” w którym zamieszkały rodziny należące do mariawickiej wspólnoty. Kamienica przetrwała do dzisiaj.

Fasada kościoła po wojnie.

Kościół nie miał tyle szczęścia – uszkodzony w roku 1939 i 1944 jeszcze po wojnie, w ograniczonym stopniu, pełnił funkcje sakralne ale rozebrany został ze względów ekonomicznych.

Działka po kościele, na podstawie artykułu 33.1 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w RP „”Przyznaje się Kościołowi prawo nieodpłatnego użytkowania wieczystego działki gruntu położonego w Warszawie przy ul. Szarej 8”.

Obecnie kościół parafialny pw. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy parafii warszawsko-płockiej znajduje się przy ulicy Wolskiej 186.

*Arek*
http://www.arktour.pl

Inspiracją do dzisiejszego wpisu było pytanie Pana Henryka na temat ostrołuków kamienicy przy Szarej 10. Serdecznie dziękuję

Zdjęcia pochodzą ze strony: http://www.mariawita.waw.pl

*Za wikipedią:

Mariawityzm – grupa wyznań chrześcijańskich powstała w Polsce na przełomie XIX i XX wieku, oparta na objawieniu Miłosierdzia Bożego, którego miała dostąpić polska zakonnica Feliksa Kozłowska, która po objawieniach w 1893 podjęła misję uzdrowienia polskiego duchowieństwa. Wspólnota mariawicka działała początkowo w ramach Kościoła rzymskokatolickiego zachowując jego zwyczaje i praktyki pobożnościowe.

Mariawityzm jest wyznaniem oryginalnie polskim

http://pl.wikipedia.org/wiki/Mariawityzm

Ostrołuki na ścianie domu przy Szarej 10 miały zapewne nawiązywać do neogotyckiego kościoła.